วันนี้ขอนำเสนอยุคของดนตรีสากล นั่นก็คือยุคคลาสสิกค่ะ ระวังอย่าสับสนระหว่าง ดนตรีคลาสสิก กับ ดนตรียุคคลาสสิก นะคะ ดนตรียุคคลาสสิก เป็นเพียงยุคหนึ่งของดนตรีคลาสสิกค่ะ
(เพิ่มเติมได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%94%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%81 และ http://www.pantown.com/board.php?id=13220&area=4&name=board2&topic=137&action=view ค่ะ)
เพลงที่พี่ป่าน solo ในช่วงแรก ก็คือ Cello concerto in C I.Moderato ของ Haydn ค่ะ เป็นหนึ่งในเพลงยุคคลาสสิกเหมือนกันค่ะ
ยุคคลาสสิก (Classical period)
เป็นยุคของดนตรีระหว่าง ค.ศ.1750-1820 ดนตรีมีการเปิดกว้างสู่ประชาชนเป็นดนตรีนอกโบสถ์ (secular music) มากขึ้น ดนตรียุคคลาสสิกมีลักษณะความเป็นจริง มีความสมดุล และแจ่มชัดในรูปแบบ ในยุคนี้ดนตรีบรรเลงมีความเด่นกว่าเพลงร้อง ดนตรียุคคลาสสิกเป็นดนตรีบริสุทธิ์ (absolute music) คือ ดนตรีที่ไม่มีจินตนาการอยู่เบื้องหลัง ไม่มีบทกวีประกอบ เป็นดนตรีที่มีแต่เสียงดนตรีบริสุทธิ์ ตรงข้ามกับดนตรีในยุคโรแมนติกที่เป็นดนตรีพรรณนา (program music) คือดนตรีที่มีเรื่องราว ยุคนี้มีกรุงเวียนนาของออสเตรียเป็นศูนย์กลาง
ลักษณะดนตรียุคคลาสสิก
ในยุคคลาสสิกเลิกนิยมการสอดประสานของทำนอง (Counterpoint) แต่หันมานิยมการใส่เสียงประสานแบบโฮโมโฟนี (Homophony) คือการเน้นทำนองหลักเพียงแนวเดียว โดยมีแนวเสียงอื่นประสานให้ทำนองไพเราะมากขึ้น มีแนวประสานเป็นคอร์ด หรืออาร์เพจจิโอ (arpeggio) หลายแนวที่มีจังหวะคล้ายกัน โดยเลิกใช้แนวเบสต่อเนื่อง (basso continuo) และความสำคัญของการด้นสด (Improvisation) เริ่มหมดไปในยุคนี้ เพราะดนตรีส่วนมากมีการเขียนเสียงประสานครบถ้วน คีตกวีจะระบุวิธีการบรรเลงอย่างชัดเจน
เกิดบทเพลงลักษณะใหม่ๆ ขึ้นในยุคนี้ คือ ซิมโฟนี คอนแชร์โต และโซนาตา ลักษณะการผสมวงมีกำหนดแน่นอนว่าเป็นวงเล็กหรือวงใหญ่ คือเป็นวงแชมเบอร์มิวสิก หรือวงออร์เคสตรา เพลงบรรเลงนิยมประพันธ์กันมากขึ้น เพลงร้องยังคงมีการประพันธ์อยู่เช่นเดิม โอเปร่า เป็นที่นิยมชมกันมาก ผู้ประพันธ์หลายคนจึงประพันธ์แต่โอเปร่าเป็นส่วนใหญ่ ลักษณะของโอเปร่าในยุคนี้จะเน้นเรื่องศิลปะการแสดงมากขึ้น มิใช่เน้นเพียงการร้องเท่านั้น
เครื่องดนตรีในยุคนี้ได้รับการพัฒนามากขึ้น ในวงออร์เคสตรามีการใช้เครื่องดนตรีครบทุกประเภท การใช้เครื่องดนตรีในยุคคลาสสิกจะพบว่าใช้เปียโนเป็นส่วนมาก ไม่ค่อยมีการใช้ฮาร์ปซิคอร์ดอีก ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 มีการใช้เครื่องคลาริเน็ต ฟลูต และบาสซูน
คีตกวีที่สำคัญในยุคคลาสสิก
คริสตอฟ วิลลิบัลด์ กลุ๊ค (Christoph Willibald Gluck)
ฟรานซ์ โจเซฟ ไฮเดิน (Franz Joseph Haydn)
โวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท (Wolfgang Amadeus Mozart)
ลุดวิก ฟาน เบโธเฟน (Ludwig van Beethoven)
บทประพันธ์ที่สำคัญในยุคคลาสสิก
Orfeo and Eurydice - กลุ๊ค
Symphony No.104 - ไฮเดิน
The Creation (Oratorio) - ไฮเดิน
String Quartet in G Major, Op.64 No.4 - ไฮเดิน
Symphony No.41 in C Major "Jupiter" K.551 - โมซาร์ท
Piano Concerto in C Major, K.467 - โมซาร์ท
String Quartet in G Major, K.387 - โมซาร์ท
The Marriage of Figaro (Opera) - โมซาร์ท
Don Giovanni (Opera) - โมซาร์ท
Thr Magic Flute (Opera) - โมซาร์ท
Requiem Mass, K.626 - โมซาร์ท
Piano Sonata in C Major, Op.2 No.3 - เบโธเฟน
Symphony No.1,2 - เบโธเฟน
Sonata in D Major, K.119 - สกาลัตตี
Concerto for Harpsichord or Piano and Strings in E-flat Major, Op.7 No.5 - บาค
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น